Πάμε άλλη μια.

Ας το δοκιμάσουμε κι αυτό.
Άλλη μια φορά.
Τι είναι η ζωή. Τι είναι ο άνθρωπος.
Έλα ντε. Αν το ξέραμε θα..
...θα τα παρατούσαμε?
Πιθανότατα. Αν ξέραμε τι είμαστε, θα σιχαινόμασταν και τα αυτοκτονούσαμε από ευθυξία.
Συνεπώς μόνο δύο είδη θα επιβίωναν στον πλανήτη τούτο!!
Οι κατσαρίδες και οι πολιτικοί.
Ή αν προτιμάτε οι κατσαρίδες και οι κατσαρίδες.
Γιατί οι κατσαρίδες...σόρρυ. Οι πολιτικοί, δεν έχουν ευθυξία.
Συνεπώς δε θα αυτοκτονήσουν.
Και θα επιβιώσουν.
Και θα τρώνε κατσαρίδες.
Αν και απο αυτές τρώνε ήδη.
Αφού τρώγονται μεταξύ τους.
Και είναι κατσαρίδες.
Συμπέρασμα?
Οι πολιτικοί τρώνε κατσαρίδες.
Τυχαίο?
Δε νομίζω!

Έχει νόημα να κάνουμε όνειρα?
Ειδικά αφού ή θα αυτοκτονήσουμε, ή θα γίνουμε/τρώμε κατσαρίδες.
Ποιό το νόημα?
Ακόμα και να κάνεις όνειρα.
Όταν έρχεται κάποιος και στα καταστρέφει τι κάνεις?
Τα ξεχνάς?
Τα παρατάς όλα?
Ξεκινάς από την αρχή και ελπίζεις?
Και αν επενδύσεις στην ελπίδα και έρθει ξανά κάποιος και τα καταστρέψει?
Μέχρι πότε συνεχίζεις να ελπίζεις?
Ποιό σημείο?
Ποιό κατάλοιπο αξιοπρέπειας θα χτυπήσει το καμπανάκι?
Τεσπά.

Νά 'ναι καλά ο θεός και οι δημιουργίες του.
Τι αλκοόλ και μαλακίες.
Ρε ουστ!
Άντε πάμε για ένα τρίτο.
Δε βλέπω τι πλήκτρα πατάω όχι τίποτα άλλο!

Άντε τσίου.
ParganMan signing off...
Γειά σου μικρούλα μου.

Το τραγούδι της ημέρας... (Να δω αν καταλαβαίνεις ρε!)