Πανσέληνος

Σύμφωνα με το τραγούδι,
"...έχει πανσέληνο απόψε, κι είναι ωραία..."
Θα έλεγε ότι θα ήταν ωραία...
Αν δεν την έβλεπε μόνος.
Αν δεν ήξερε ότι μια νύχτα νωρίτερα είχαν αποχαιρετιστεί.

Είναι δύσκολοι οι αποχαιρετισμοί.
Το να λες αντίο. Ειδικά όταν είσαι αυτός που μένει πίσω.
Μόνος με τις σκέψεις σου.
Τις αμφιβολίες.
Τις πιθανότητες.
Σου είπε ότι δεν είναι αντίο.
Είναι "εις το επανιδείν".
Και προσπαθούσε να κρύψει τον πόνο του.
Και προσπαθούσε να μη βλέπεις τα βουρκωμένα μάτια του.
Και πολεμούσε να κρατήσει τη φωνή του σταθερή.
Να κρύψει τους λυγμούς που παλεύανε να βγουν.
Να καταφέρει να σε αφήσει να φύγεις.
Μη ξέροντας πότε θα σε ξαναδεί.
Αν θα σε ξαναδεί.
Πως θα σε ξαναδεί.

Έχει πανσέληνο απόψε...
Αλλά δεν είναι ωραία.
Πονάει.
Ένας πόνος βαθιά μέσα στην καρδιά του.
Προσπαθεί να ξεχαστεί.
Αλλά μάταια.
Θέλει να σκεφτεί κάτι άλλο.
Όχι εσένα.
Τι κάνεις.
Που είσαι.
Με ποιόν.
Γιατί.
Αυτό το γιατί τον στοιχειώνει.
Τον βασανίζει.

Αναπάντητα ερωτήματα.
Ελπίδες και όνειρα.
Όνειρα θερινής νυκτός...
Απόμακρα και αδύνατα.

Γιατί να βλέπει την πανσέληνο μόνος του...
Με την αγκαλιά του άδεια.
Την καρδιά του ραγισμένη.
Το μυαλό του να σκέφτεται εσένα...

Γιατί...

Το τραγούδι της ημέρας...