Ανθρωπάρια...

Κάποιοι πρέπει να βάλουν μυαλό.
Να μεγαλώσουν επιτέλους και να συνειδητοποιήσουν το περιβάλλον τους.
Άντρες και γυναίκες.
Ή καλύτερα, αρσενικά και θηλυκά.
Πολύ πιο αρμόζον πιστεύω.

Γιατί άντρας είναι αυτός που φέρεται σαν άντρας.
Που οι πράξεις και ο λόγος του αποδεικνύουν ότι είναι άντρας.
Και όχι κάποιος που συμπεριφέρεται σα μικρό παιδί.
Σαν 10χρονο που τρέχει να κρυφτεί πίσω από τα φουστάνια της μαμάς όταν συναντήσει δυσκολίες.
Αυτός που χαράζει δική του πορεία στη ζωή.
Και δεν ακολουθεί πιστά και κατά γράμμα τις οδηγίες/προσταγές/επιθυμίες. (όποιο προτιμάτε κρατήστε)
Αυτός που φέρει την ευθύνη των πράξεών του στις πλάτες του.
Που αναγνωρίζει τα λάθη του.
Αυτός που δε φοβάται να αντιμετωπίσει τα προβλήματά του.
Ή έστω αυτός που όταν φοβάται δε ντρέπεται να ζητήσει βοήθεια.
Γιατί πολλά παραμύθια μας ταΐσανε τόσα χρόνια ότι ένας άντρας πλέει μόνος του σαν τράτα στο πέλαγο.
Όχι κύριοι. Βασικά...
Όχι κυρίες μου! Γιατί οι μανάδες μας προσπαθούνε να μας εμφυσήσουν τέτοια πιστεύω.
Ώστε να γυρίζουμε στη μαμάκα όταν τα βρίσκουμε σκούρα.
Και αυτές να μη χάσουν ποτέ τα παιδάκια τους...
Μη χέσω.

Απεχθάνομαι γονείς που τρέμουν μη χτυπήσει το παιδί.
Μην πέσει το παιδί.
Μη ματώσει το γόνατο του παιδιού.
Λες και τα δικά τους γόνατα δεν είχαν ματώσει.
Οι μύτες τους δεν είχαν ανοίξει!
Και του φωνάζουν να προσέχει.
Και το μαλώνουν αν τρέχει.
Και του κόβουν τη χαρά της ζωής.
Την αίσθηση της περιπέτειας.
Την ικανοποίηση της ανεξαρτησίας.
ΕΛΕΟΣ έχω να πω...
Μονάχα ΕΛΕΟΣ.
Μαμόθρεφτα μεγαλώνετε, πάρτε το χαμπάρι.
Ανθρωπάρια που δε θα έχουν ποτέ δική τους βούληση και θέληση και όνειρα και στόχους και .... και....

"Τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις παιδί μου?"
"Δεν ξέρω μαμά..."
"Γιατί δε γίνεσαι γιατρός?" (Για να κοκορεύομαι χωρίς νόημα στις λοιπές κατίνες της γειτονιάς ότι το παιδί μου πέρασε στην ιατρική και ας μην έχει πραγματικές προοπτικές επαγγελματικής αποκατάστασης.)
"Ναι μαμά! Έχεις δίκιο! Γιατρός θέλω να γίνω!" (Και ας μην έχω την παραμικρή ιδέα τι αγγούρια πρέπει να περάσω για δεκαετίες και για ποιόν λόγο...)

"Σου αρέσει η κοπέλα μου μαμά?"
"Καλή είναι παιδάκι μου..."
"Τι λες να κάνω τώρα στη σχέση μου?
"Αφού μαγειρεύει/καθαρίζει/κρατάει το στόμα της κλειστό παντρέψου την παιδάκι μου.
Θα σε βοηθήσω κι εγώ!"
"Λες ρε μαμά?"
"Ναι παιδάκι μου. Για να την έχεις και δεμένη, να φοβάται να φύγει μακριά σου." (Και ας είσαι ανίκανος να την κρατήσεις κοντά σου...)

Θεέ μου...
Τιποτένια ανθρωπάρια χωρίς θέληση και μυαλό.
Κάποια στιγμή θα σας αφήσω και θα εξαφανιστώ...
Θα φύγω μακριά, κάπου που θα είμαι άγνωστος σε όλους.
Να ξεκινήσω από την αρχή.
Να χτίσω μια ζωή δικιά μου.
Και να πετύχω σε αυτή τη ζωή.
Στα όνειρά μου.
Και τότε θα είμαι άντρας.
Με κάτι αρχίδια ΝΑ!!! (με το συμπάθειο)
Γιατί θα έχω κάνει αυτό που θέλω.
Και θα το έχω πετύχει...
Το αν κάποια αποφασίσει ότι θέλει να είναι δίπλα μου όταν το κάνω αυτό,
είναι άλλο θέμα...

Το τραγούδι της ημέρας...