Κυριακή 30 Μαΐου 2010

Πρώτο post!

Έτσι για να γουστάρουμε.
Προφανώς για κάποια άτομα είμαι ούφο.
Δε λέω, είμαι αρκετά παράξενος.
Μπα. Λάθος λέξη. Η καλύτερη θα ήταν γερο-παράξενος, αλλά δεν είμαι γέρος. (Αν ΚΑΙ αυτό με αποκαλούν)
Και καλά αναποδιές, παραξενιές, και άλλα περίεργα που αποκτά ένας άνθρωπος καθώς βλέπει όλο και περισσότερες στον κόσμο και καταλήγει να τα έχει βαρεθεί...
Αν είναι έτσι τότε ναι, το παραδέχομαι, είμαι γεροπαράξενος...
Έχω δει τόσα στραβά κι ανάποδα, τόσα ανώμαλα και αποκρουστικά, τόσα πράγματα που δεν βγάζουν απολύτως κανένα νόημα, που έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι αν κάτι από όλα αυτά γενικά βγάζει νόημα...
Το air-condition μου μέσα! Καλό πράγμα με 33 βαθμούς έξω αλλά αυτό το
φτέρνισμα μου τη σπάει.
Άσχετο. (Όχι πως τα υπόλοιπα είναι σχετικά)
Ακόμα προσπαθώ να φτιάξω το stereo στο αυτοκίνητο...
Υποψιάζομαι ότι θα χρειαστεί να βγάλω το ταμπλό, και δε ψήνομαι καθόλου!
Πίσω στα ούφο.
Ο Mulder το είχε πει σωστά! Η αλήθεια είναι κάπου εκεί έξω...
Το αν θα τη βρούμε είναι άλλο θέμα.
Τώρα, τι ούφο είμαι, δε μου διευκρινίστηκε.
Ιπτάμενος δίσκος μήπως? Ούφο σαν αυτά της "Μέρας ανεξαρτησίας"?
Τεσπά. Ελπίζω να μου πούνε γιατί δε μπορώ να κοιμηθώ λέμε!
Πάντως αν το να είμαι ούφο σημαίνει ότι δεν είμαι σαν όλα τα υπόλοιπα σκατά
που κυκλοφορούν εκεί έξω τότε το δέχομαι με ευχαρίστηση.
Και με ανακούφιση τολμώ να πω.
Βέβαια υπάρχει και ο κίνδυνος να είμαι χειρότερος από όλα τα προαναφερθέντα σωματικά απόβλητα.
Oh well, όπως λέμε αγγλιστί. Δε θα κάτσω να σκάσω και πολύ.
Σε όσους αρέσουμε.
Και ο μοναδικός που έχει σημασία να αρέσουμε...είναι ο καθρέφτης μας!

Το τραγούδι της ημέρας...